در پیش‌نویس سند، ممنوعیت ظروف و پلاستیک‌های یکبار مصرف اتحادیه اروپا آمده است: محصولات پلاستیکی یکبار مصرف که جایگزین‌های مناسب آنها به راحتی در دسترس عموم قرار دارند به منظور محدود کردن تاثیرات آنها بر محیط زیست نباید در بازارهای اتحادیه اروپا وجود داشته باشند. اقلام پلاستیکی که در لیست ممنوعیت قرار گرفته‌اند، گوش پاک کن‌ها (به استثنای نمونه‌های پزشکی آنها)، چنگال‌ها، چاقوها، قاشق‌ها، بشقاب‌ها، نی‌ها، همزن‌ها و دسته و گیره‌های بادکنک پلاستیکی هستند.
در ایران اما این شب‌ها در ایام ماه مبارک رمضان، همچون سایر مناسبت‌های دیگر، به ویژه در مراسم افطاری از مساجد گرفته تا ادارات و … و همچنین مغازه‌هایی که حلیم و آش عرضه می‌کنند و به دست مردم می‌دهند، ظروف یکبار مصرف پلاستیکی در رنگ و نقش‌های متنوع دیده می‌شوند و غم انگیزتر اینکه مردم هم استقبال می‌کنند و این نشان می‌دهد که در ایران نه مسئولان به فکر سلامت مردم هستند و نه مردم به فکر سلامت خود. (مردم هنوز به آموزش‌های خود مراقبتی به شدت نیاز دارند).
این همه در حالی‌ست که براساس مصوبه کمیسیون فرهنگی هیأت دولت در سال 89، تمام دستگاه‌های اجرایی موظف به جایگزینی ظروف یکبار مصرف گیاهی به‌جای ظروف یکبار مصرف پلیمری شدند و سالهاست که وزات بهداشت اعلام کرده است که نسبت به نظارت بر استفاده از ظروف یکبار مصرف برپایه گیاهی (زیست تجزیه‌پذیر) در تمام دستگاه‌های اجرایی و واحدهای صنفی و صنعتی تحت پوشش نظارتی خود اقدام خواهد کرد اما گویی هیچ نظارتی نیست که ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، این چنین در کشور یکه‌تازی می‌کنند.
کارشناسان بهداشتی ایران و جهان، همواره نسبت به استفاده غیرمناسب و غیر اصولی از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، هشدار داده اند. آنها می‌گویند: ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، پس از آزبست و اشعه ا‌یکس، یکی از عوامل جدی بروز انواع سرطان در دراز مدت است چرا که این ظروف از مونومر تشکیل شده است و مونومرها وقتی در مواجهه با دمای بالاتر از 65 درجه قرار می‌گیرند، مواد سمی آزاد می‌کنند. به بیان بهتر، وقتی در ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، مواد غذایی و آشامیدنی داغ ریخته می‌شود، ترکیبات شیمیایی سمی موجود در دیواره ظروف آزاد شده و داخل مواد غذایی می‌شود.
بیش از 50 نوع بیماری از طریق استفاده از ظروف یک‌بارمصرف پلاستیکی به انسان منتقل می‌شود. ظروف یک‌بارمصرف پلیمری که منشأ نفتی دارند، به‌علت اینکه در مواد غذایی گرم، چربی‌دار و مواد ترش و اسیدی حل می‌شوند، بیماری‌زا هستند. ریختن غذای داغ و چرب در ظروف یک‌بارمصرف، محیط مناسبی برای رشد انواع میکروب‌هاست.
در ظروف پلاستیکی ماده‌ای به نام دیوکسین آزاد می‌شود که خطر بروز سرطان را افزایش می‌دهد. ریختن غذای داغ در ظروف یک‌بارمصرف با رنگ روشن و شیشه‌ای سبب آزادشدن مونومرها (موادشیمیایی) می‌شود که روی هورمون‌ها و غدد ترشحی بدن اثرات نامطلوب می‌گذارد و سرطان‌زاست و اینکه ظروف یک‌بارمصرف از ترکیبات پلیمری ساخته شده که این ترکیبات برای بدن اثرات زیانبار دارد و …..
با این همه خطر اما حضور پررنگ و کاربرد نادرست این ظروف در کشور به خوبی نمایان است و ظاهرا هیچ اراده‌ای هم برای مقابله با این ظروف وجود ندارد و شاید به همین دلیل است که ایران جزو پنج کشور اول دنیا در زمینه مصرف پلاستیک شناخته شده است و نتوانسته‌ایم و یا بهتر بگویم نخواسته‌ایم که ظروف یکبار مصرف پلاستیکی را جمع آوری کنیم.
قطعا دلایلی برای نبود عزم راسخ برای مقابله با ظروف یکبار مصرف پلاستیکی به شکل کاربرد نامناسب آن وجود دارد اما با وجود آمار رو به رشد سرطان در ایران، به نظر می‌رسد که باید تعلل را کنار گذاشت و فکر عاجلی در این باره کرد.
وقت آن است که نظارت بیشتر کنیم. وقت آن است که به مردم بیشتر آموزش داده شود که از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی استفاده درست کنند و از خود مراقبت نمایند و البته که خودمراقبتی قطعا نیاز به آموزش دارد و متولیان سلامت کشور باید در این زمینه جدی‌تر عمل کنند.
بدون دیدگاه.